Gisteren heb ik flink boodschappen gedaan met Floyd (Floyd houdt van boodschappen doen: de winkel is reuzegroot, je ziet altijd lekkere dingen en soms wil mama graag iets lekkers kopen dus...). Deze keer hebben we Popcorn gekocht! Kijk naar onze popcorn doos!

En dan 2 minuten in de "microwave" (ondanks het feit dat we tegen microwaves zijn, maar die zit nu eenmaal in ons gemeubileerde appartment)! en klaar is K... !!!
En dan gewoon smullen!!!!
Ja, Rachel en Floyd beginnen Amerikaans te worden (nou, dit moeten ze niet lezen want tot nu toe willen ze absoluut geen amerikaans worden en 100% nederlands blijven! hahaha! Ik zie het al, over een paar maanden kunnen ze geen nederlands praten (hun nachtmerrie! hihihi!).
We hebben natuurlijk niet alleen popcorn gekocht. Flink boodschappen doen betekent fruit van alle soorten kopen,
soep, soep en nog soep, (ik heb soep geschreven, niet snoep! hahaha)
Yogurt en nog meer,
pizzas, en brood, burgers en ijs,
en appelmoes om toch een beetje nederlands te blijven!

En natuurlijk veeeeeel sportdrank voor de tennissers.
Lekker kunststof die, zeggen ze, veel energy en kracht geeft :-)
Ja, we genieten van onze grote koelkast...
Een grappig verhaal van gisteren. Ik wilde perse dat Rachel en Floyd gingen schaatsen. Als je later beter dan Van Deutekom of Kramer wil schaatsen moet je trainen dus weer of geen weer, gewoon schaatsen! Nou, 's morgens was het aan het sneeuwen dus het was niet zooooooo koud. Omdat Paul naar de gym was had ik geen auto. We moesten dus tot het schaastplaats lopen en we konden Daisy meenemen. Heerlijk, zo'n 7 blocks lopen en dan schaatsen, terug lopen en dan lekker thuis thee drinken om bij te komen, eten en vroeg naar bed! Nou, zo was het in mijn hoofd tenminste...
We zijn dus weggegaan met Daisy. Floyd had er echt zin in, Rachel minder zin (ja, als je 7 blocks moet lopen heeft mevrouw Rachel nooit veel zin...), Daisy was ontzettend blij (eindelijk een echte wandeling) en ik met volle moed, een zware rugtas met 4 schaatsen en natuurlijk muts, sjaal, handschoenen etc. 


Omdat het al bijna 5 uur 's middags was moesten we opschieten want ik wilde ook mooie zonnige fotos maken!
Na een paar blocks begon ik te denken dat dit een fout was en dat het niet warm maar ontzettend koud was. Wat als Daisy bevroren poten kreeg, en wat als we ook bevroren worden... De wind was flink koud, we konden bijna niets meer zien (met de koude wind konden we onze ogen niet echt openen). Maar goed, ik durfte niet te zeggen dat we terug naar huis moesten. Verder dus. Op die plek, moesten we nog schaatsen aandoen. Dit betekent de warme schoenen uit. De voeten in kouden schaatsen doen (brrrr), de handschoenen af om de schaatsen dicht te krijgen (re-brrrr), snel merken dat Floyd zijn muts niet meer aan had (blijkbaar kon hij met die "stomme muts" zijn schaatsen niet dicht maken! Probeer de relatie tussen de voeten en het hoofd van Floyd niet te begrijpen!!!). Eindelijk klaar. Floyd ging meteen aan de gang. Kramer moet echt oppassen. Zijn wereldrecord is in gevaar. Daisy heeft ook geprobeert de eerste hond met een wereldrecord te worden. Helaas na 3 valpartijen heeft Daisy opgegeven (jammer genoeg was mijn fototoestel deze keer niet klaar want dit was echt grappig te zien!!).




Na 3 minuten (geen enkele seconden meer) schaatsen heeft Rachel besloten dat het gewoon onmoggelijk was om met al die sneeuw te schaatsen! Moggelijk voor Floyd, onmoggelijk voor Rachel. Tja, twee verschillende kinderen die allebei precies weten wat ze willen, of niet willen doen. Floyd wilde schaatsen, Rachel niet (en Daisy absoluut nooit meer)! Maar ja, we konden niet zo blijven staan. Ik begon te denken dat het rond -25 graden was en dat ik mijn benen al niet meer kon voelen! We hebben dus weer de warme boots aangedaan (die inmiddels ijskoud geworden waren!) en weer 7 blocks gelopen en eindelijk thuis aangekomen! Wat heerlijk thuis te zijn... Snel thee gemaakt, de kinderen getroost, een lekkere soep gegeten en toch een les geleerd: als het te koud is moet je niet te voet gaan schaatsen!!! Vandaag zijn we gewoon thuis gebleven (na de SRF Sunday-school vanmorgen), rond -36 als gevoelstemperatuur, flink blauw hemel en het idee dat we hoog in de Alpen waren, op 4 000 m!!!! Maar nee, we zijn gewoon in Minneapolis, Uptown, Minnesota, op dezelfde hoogte van Milano, Italy....... Ongelooflijk :-).Ons witte avontuur die ons zeker naar the West gaat brengen... -Valerie