Rachel's SRF camp, Floyd's tenniscamp & our Roadtrip

Terug van een prachtige trip.

Rachel was als eerste vertrokken voor haar teencamp. Het camp was in de San Bernardino mountains ten oosten van LA. Wandelen, spelen, zwemmen etc. Geen TV,Radio, stilte tijdens het eten... Ze heeft enorm genoten en heeft leuke contacten gemaakt met enkele leeftijdgenoten. Ze is al zeer gemotiveerd om volgend jaar weer te gaan. Voorlopig kan ze nog vooruit, leeftijd voor deelname is t/m 16jr.

Halverwege haar campweek zijn Floyd en ik (Paul) ook naar LA gevlogen voor Floyd's tenniscamp @ the USTA center. De vlucht begon al goed, Floyd mocht in de stoel van de piloot gaan zitten en kreeg uitgelegd hoe een en ander werkt! De vlucht was fantastisch, over de Grand Canyon.

De tennisbanen lagen op het Home Depot center, het voetbalstadion van de LA Galaxy (van David Beckham & Ruud Gullit). Floyd heeft geweldige dagen gehad met tennis, althletic skills training, mentale training etc. Moe maar voldaan viel hij 's-avonds vroeg in slaap in ons Holiday Inn hotel in Torrance-Los Angeles.

Zaterdag hebben we Rachel opgehaald en zijn we met onze huurauto aan een 10-daagse trip begonnen. Een lange trip... Ik vond het heerlijk om al de mooie plekjes aan de kids te laten zien.

Hier de kids in Lake Shrine (oa: de Kois voeren en druk aan het praten...)

Daarna hebben we Hollywood bezocht. Voor Rachel, die zojuist terugkwam van haar camp, was de overgang erg groot. Van de natuur en de rust naar de drukte, herrie, geluiden van de stad. Valerie en ik hebben vaker een retreat oid gedaan en weten precies hoe het voelt wanneer je dan weer terugkeert in het dagelijkse leven. Ik vond het mooi om te zien dan Rachel dezelfde ervaring heeft gehad tijdens/na het teencamp.

Voor de insiders, we hebben natuurlijk ook Mother Center bezocht waar we Bri. Elvira tegenkwamen. Overnacht bij Erika. Fijn dat Rachel en Floyd hier ook eens zijn geweest. Erika is ca.85 jr oud (!) en leeft tussen de fruitbomen (avocado, mandarijn, oranges, kaki's etc). De kinderen waren onder de indruk van Erika's bed: buiten op het balkon waar ze iedere nacht slaapt!

De volgende dag naar het zuiden gereden tot net boven San Diego, nl Encinitas! The place to be. Heerlijk. (Voor de insiders: we hebben de Hermitage bezocht! Zie foto. Best place on earth!!!)

Rachel en Floyd hebben enkele keren in de Pacific gezwommen en ..."gesurfd" op ons beginnersboard. Verder 2 x gegeten in de Soupplantation. Hier eet je een overheerlijke salade en daarna kun je onbeperkt kleinere buffetgerechtjes nemen; pizza, pasta, cakes, soup, Mousse, Frozen yoghurt. Heerlijk. Kids hebben genoten.

Na deze dagen in Southern California zijn we langzaam aan de terugreis begonnen. Via Anza Borrego desert zijn we gereden tot aan Phoenix, waar we in een motel hebben overnacht. De volgende dag zijn we naar de Grand Canyon gereden via de 17 en Sedona. Wat een prachtige weg. De schoonheid van het landschap is werkelijk fantastisch. De grootsheid is niet te bevatten. In Sedona hebben we heerlijk gepicknickt tussen de Redrocks. Zo fantastisch, echt een van mijn favorites. In de provence heb je ook 2 van zo'n redrock-plekjes, Roussillion en Rustrel. Prachtig, maar de dimensie hier in de US is ZOVEEL groter en intenser. De schoonheid is niet te bevatten. Daarnaast hou ik van de droge desert hitte. Een aparte vibratie.

De Grand Canyon heeft ook zo'n onvatbare dimensie. Fantastisch. De ruigheid, de diepte, de kleuren. Het was erg warm en voor de kids daardoor zwaar. Ik wil graag nog eens een keer naar beneden lopen, maar voor de kids is dat te heavy.

Bij de camping hebben we dan ons nieuwe tentje opgezet. Daar het te klein was voor 3-en, heb ik buiten geslapen onder de prachtige sterrenhemel. s'Avonds een kampvuurtje en Marshmellows gewarmd.

De volgende dag weer een lange trip via Monument Valley naar Moab. Alles is zo groots hier. Desert area's met een gevoel van eenzaamheid, verlatenheid, afgewisseld met prachtig natuurschoon en warme redrocks.

Na Mexican Hat begon voor mij het gedeelte van de reis wat ik nog niet had gezien.

In Moab hebben we ook een camping opgezocht. Hier werden we onaangenaam verrast door de musquito's...

Dezelfde dag hebben we nog Arches NP bezocht. Prachtige redrocks en prachtige Arches. Met Floyd heb ik een mooie Hike gedaan naar Delicate Arch(Floyd en ik staan eronder) en met zijn 3'en naar Landscape Arch.

Balanced Rock.

S'avonds een heerlijke Pizza gegeten alvorens naar de Camping te gaan. De Musquitto's vielen mee die avond. De ochtend was echter terrible. We hebben direkt opgebroken en zijn de auto in gevlucht..

Om 8.30 hadden we een afspraak voor een Rafting tour over de Colorado. Met de bus hebben we eerst een prachtige tour gemaakt langs de "river-road" omhoog langs de Colorado. Wat een schitterende natuur alweer. Hier zijn diverse films opgenomen, oa Rio Grande met John Waye.

Toen zijn we op het water gegaan. Naast de Raftboten hadden we ook 5 Canoe's ter beschikking. Met Rachel heb ik de 1e helft dan in de Canoe afgelegd. De stroom was helaas niet echt heavy, maar het landschap was geweldig. Onderling zijn er heel wat watergevechten gevoerd tussen de diverse boten/canoe's. Emmers waren voorhanden...

Af en toe was er een leuke stroomversnelling, rapid. Dit is echt heerlijk, zo'n snel stuk ertussen.

Halverwege hebben we een korte snackstop gemaakt en heeft Floyd de plaats van Rachel ingenomen. Na enkele prachtige,wilde, snelle rapids waren we omstreeks noon bij ons eindstation aangeland.

Het was een prachtige ervaring en dit smaakt echt naar meer. Ik kijk uit naar een echte snelle raft/canoe trip. We hebben ook een leuk, easy tripje 2 jr geleden gedaan op de Ardeche.
Probleem is dat kids niet altijd op snelle trajekten mogen.

Na Moab zijn we naar Colorade gereden. De rockies!

Het begin viel me erg tegen. Ik had het gevoel in Europa te zijn. Smalle valley waar de road (I70)doorheen liep, met hoge bergwanden aan weerszijden. Echt, alsof ik in de alpen reed. Vond het niet aantrekkelijk na al dat desert, redrocks natuurgeweld van de afgelopen dagen.

Op het einde van de dag kwamen we in tijdnood. Waar te slapen en nog belangrijker..waar het vuurwerk te bekijken van July 4 Independence day?

Oplossing...wat harder gaan rijden....totdat...inderdaad....ik werd aangehouden.GGggrrrr.

Om zo'n uur of 9 kwamen we aan in Nederland! Een prachtig plaatsje in de rockies, op onze weg naar Rocky Mountains NP. We waren gelukkig op tijd om ons te installeren om het vuurwerk te kunnen aanschouwen. Een prachtige ervaring.

De volgende dag via Estes Park naar Rocky Mountains NP. Hier hebben we een leuk plekje gevonden voor onze tent en 2 nachten doorgebracht.

s'Avonds een gezellig kampvuurtje. Heerlijk langs de rivier gezeten. Enkele leuke trips.

Prachtig wildlife gezien: vele herten, squirrals en enkele prachtige marmotten.

Het park is werkelijk prachtig; besneeuwde pieken, prachtige dalen, rotsformaties, snelstromende rivieren, hoge bergweides. Prachtige hikemogelijkheden voor een volgende trip.

Na de Rocky mountains hadden we de keus om rechtstreeks terug te rijden naar Minneapolis of via Mount Rushmore. Rachel wilde graag Mount Rushmore bezichtigen en aldus besloten.

Na het verlaten van de Rockies hebben we een allereerst een binnenweg genomen via Loveland en Fort Collins. We volgen al jaren een Blog van Martin uit Fort Collins en we wilden graag eens het plaatsje live zien. Prachtige plaats, dicht bij de Rockies. Daarna volgt al snel de grens van Wyoming. Alleen de naam al!

Heerlijk glooiend landschap. Groen, rocks. Niet lang daarna de grens met South Dakota. Na onze dagelijkse Subway footlong veggie genoten te hebben kwamen we aan bij Mount Rushmore. Hier de bekende foto van de uitgehouwen hoofden vlnr George Washington, Thomas Jefferson, Teddy Roosevelt & Abraham Lincoln. Rachel viel het een beetje tegen, ze had gedacht dat het groter was. Mooi kunstwerk, waar 14 jr aan gewerkt is, met mooie details. Verder niet meer dan "leuk om gezien te hebben".

Na deze tussenstop zijn we doorgereden naar "Badlands NP". We hebben echter maar een klein stuk gezien. Het was laat op de dag en we hadden genoeg mooie parken gezien.

Aangezien South Dakota ons niet uitnodigde om een extra verblijf zijn we helemaal doorgereden tot Minneapolis!

Vanuit Rocky Mountains NP in 1 dag, zo'n 1000 miles (1600km) tot Minneapolis met bezichtiging van Fort Collins, Mount Rushmore en Badlands NP! Ongeveer 3.40 a.m waren we thuis.

Onderweg veel, vnl CD, muziek geluisterd: varierend van rustige, spirituele muziek, tot indiase kirtans/bajans en dan weer Eagles, Bob Seeger en Pink Floyd.
Rachel hoorde Bob Seeger graag en Floyd wilde altijd "The Wall" van Pink Floyd horen.
Dit is ook werkelijk een meesterwerk, vnl vanaf "Hey You" t/m "Comfortably Numb" (voorheen side 3 op de LP) met de mooiste gitaarsolo van Gilmore. Luister maar. Moet wel errrug hard!!!
(Heb in Berlijn destijds het concert gezien van "The Wall" met Roger Waters en vele int. artiesten net na de val van de muur).

Het was een prachtige trip. Grote diversiteit: verlaten, eentonige, eenzame gebieden met een povere, armoedige uitstraling afgewisseld met natuurschoon van de bovenste plank. Groene weiden, rotsachtige bergen, redrocks, bergmeren, canyons. Totaal overweldigende natuur. De ruimte, de uitgestrektheid. De schoonheid. Onvatbare schoonheid, grootsheid. Desert vibes.

Fijn om weer bij Valerie te zijn en de fijne, zonnige zomer in Minneapolis genieten, met een bevestiging van het gevoel dat we aan "de right side of the Atlantic wonen" maar aan de "wrong side of the Rockies"!

Paul

PS: met een double click op de foto krijg je de vergroting en zie je meer details.

Ons huis is weer vol :-)

Paul, Rachel & Floyd zijn weer thuis! Sinds een week al. Heerlijk :-) Ik heb alleen geen tijd om te schrijven. Omdat veel van jullie op vakantie zijn, is het niet zo erg :-). Ik heb een "temperature converter" onder het weer geplaats. Dus nu kunnen jullie zien hoe heerlijk het bij ons is (en over een paar maanden hoe koud! hahaha).
Ik ga proberen in het weekeind te schrijven.
Tot dan. -Valerie

De wereld is klein :-)

Dat de wereld klein is, dat weet ik :-) Ik heb voor mijn werk kontakt met China, en een paar weken geleden, ontdekte ik dat mij kontakt ook francaise was, uit Lyon kwam en dat we rond dezelfde tijd (jaren geleden) naast elkaar studerden (ik op een Universiteit, zij op een andere maar de twee universiteiten liggen naast elkaar, langs de "Rhone").

Een maand geleden, ging een van de managers van deze chineese bedrijf (niet van Medtronic) naar Berlijn, voor een Localization Conference. Daar ontmoette hij twee ex-kollegas van mij (ik wist helemaal niet dat ze alle drie in Berlijn waren), praatten over mij en die manager stuurde me een email uit China met de groeten van de anderen!

Gisteren kon ik weer zien hoe de wereld klein is.

Ik ging naar het meer om weer naar muziek te luisteren. Het was het Minneapolis Orchestra en was zeker mooi. Daar waren honderden mensen! Blijkbar was het een speciaal optreden. Nou, gelukkig was ik daar :-) Ik ging op een bank zitten, er was niemand naast mij. Daisy had dus veel plaats om te liggen! hahaha! Een paar minuten later kwamen 2 jongen mensen naast mij zitten. Goed, er was plaats genoeg, Daisy ging naar de andere kant zitten. Geen probleem dus. Iets later, kwam een andere man (hun vader) ook nog zitten. Genoeg plaats nog! Een paar minuten later kwam een 4e man, naast mij zitten. Nou, toen was de bank vol! Ik hoopte alleen dat ze niet nog een vriend hadden, die ook naast hun wilde gaan zitten!!!

En toen......hoorde ik hun FRANS praten, alle 4!!!!

Dat veel fransen in Minneapolis wonen, dat kan ik me voorstellen.

Dat fransen uit Lyon in Minneapolis wonen, dat kan ik me ook voorstellen.

Dat ik, tijdens een muziek optreden naast "ons" meer, naast een Frans uit Lyon, die in Minneapolis woont, ging zitten, dat was mogelijk (en toch was de kans heel klein vind ik).

Dat ik, naast een Frans, die in Minneapolis woont, en die nog voor Medtronic werkt, ging zitten, nou dat begint een beetje als een grapje te lijken maar goed, dat kan ook, want heel veel mensen werken voor Medtronic.

Maar hij werkte niet bij Medtronic maar voor Medtronic....als frans vertaller sinds 20 jaren....voor een van onze vertalingsburos en kende veel van mijn kollegas heel goed. Nou, dit is wat ik noem een kleine wereld toch?

Hij wijzde ook naar een andere man, twee banken voor ons, die zoals ik uit Lyon kwam. En een andere man iets verder die ook frans was... Blijkbar is het helemaal vol met franse mensen hier :-) Allebei wonen sinds meer dan 20 jaren hier, en hebben me teleurgesteld: nergens zal ik mijn franse moutarde AMORA vinden. Die is NERGENS te koop in Minnesota.... :-((((

Veel van het optreden heb ik niet gehoord, we hebben alleen maar frans gekletst :-) hahahaha!

July 4th (continued)

Geen alarm vanmorgen, lekker lang geslapen (blijkbaar had ik het nodig!!), een 1/2 finale van Wimbledon gekeken (Nadal, mijn favoriete speler), eventjes met Daisy gewandelt, het franse nieuws op internet gekeken, om Ingrid Betancourt aankomst in Parijs te zien (wat een sterke vrouw!), een beetje Rachel en Floyds kamer opgeruimt, en dan was het zover, in de auto richting Downtown om de 4 Juli te vieren :-)

Ik had geen idee, waar ik moest, ik wist alleen dat ik eerst naar Downtown moest, een parkingplaats vinden en mensen gewoon volgen, tot aan de Mississippi. Makkelijk dus!

Eerst downtown:

Ik ging, na een paar blokken, direkt naar een parking. Ik wilde niet anderhalf uur een plaats zoeken. Ik moest $5.00 betalen voor het heel avond! Nou, goed, waarom niet! 5th Street, die moest ik onhouden, om mijn auto 's nachts terug te kunnen vinden! Buiten kon ik meteen mensen volgen. Na 1 blok, voelde ik dat ik na de verkeerde kant aan het gaan was. Iedereen had een TWINS T-shirt, shirt van de Minneapolis baseball team :-) Ze gingen allemal naar de Medtrodome, om de TWINS te zien! Nou, ikke niet hoor, geen zin om naar een baseball game te gaan. Ik was daar om te zien hoe mensen July 4th gingen vieren, maar niet om een game te zien! Tenminste niet vandaag!

Na een paar straten, en dankzij de positie van de zon , heb ik eindelijk de Mississippi gevonden! Ik zal eerlijk zijn, zo mooi was het niet. Alles was oud, de bruggen, de gebouwen, niet mooi dus. Maar goed, eerst lekker een sandwich gegeten (het was al 5.00 's middags en ik had ontzettend honger).

Dit was de brug waar ik het vuurwerk goed kon zien. Zoveel mensen waren er nog niet. Geen probleem, ik had net gegeten, had een book, zonnebrillen, ik kon dus daar rond 5 uren wachten :-)

Langzamerhand kwamen mensen op het brug. Ik heb lekker gelezen, niet zoveel gezien, behalve een paar bootjes & voelde ik me toch een beetje eenzaam (wat jammer dat Paul en de kiddies niet bij mij waren, of ik bij hun). Uiteindelijk was het vol met mensen, heel veel mensen (om niet "iedereen" te schrijven) hadden kleren met de kleuren van Amerika (rood, blauw en wit). Deze drie kleuren volgen me gewoon!!! :-) Eerst in Frankrijk, dan in Nederland, en nu hier in Amerika. Volgend jaar moet ik ook een echte amerikaanse t-shirt dragen! hahaha!

Het begon donker en vol te worden. Gelukkig, want ik had geen zin meer te lezen (tja, na 5 uren, begon ik een beetje moe te worden!) en bijna geen water meer! Voor mij mog het vuurwerk beginnen.

Nog twee fotos van mensen die achter mij zaten (die dus niet op de brug waren). Honderden mensen (naast de duizenden die naast me waren).

Toen begon het: snel mijn fototoestel op "Vuurwerk" geprogrammeerd. Omdat mijn toestel de fotos na een paar sekonden maakte (nadat ik op het knopje drukte), moest ik de fotos "plannen" en drukken voordat we iets konden zien! Gelukkig zijn de fotos mooi geworden!

Behalve het vuurwerk heb ik dus niet zo veel gezien, er was muziek overaal maar niets echt speciaal. Het vuurwerk was mooi. Ik heb mijn auto daarna teruggevonden (niet zo snel moet ik echt zeggen, maar toch gevonden), daarna heb ik de goede weg ook moeten zoeken, maar om 11.30 was ik weer thuis. Volgend jaar ga ik met Paul, Rachel en Floyd "July 4th" vieren, zeker weten :-) Groetjes uit Minneapolis. -Valerie