July 4th

De grote dag: July 4th! De Amerikaanse nationale dag. Ik ben zoooo benieuwd :-) Ik weet nog niet wat ik ga doen, waar ik gaan moet, of ik gewoon thuis ga blijven om iets op tv te zien of naar buiten om iets met eigen ogen te zien! Ik heb zin in vuurwerk (die hebben we toch gemist met Oud & Nieuw dit jaar)! Ik moet nog op internet kijken wat voor gebeurtnis er is. Blijkbar (tenminste als ik naar mijn kollegas luistere), is July 4th een echte nationale dag. Mensen gaan samen eten, er zijn optochten, vuurwerk overaal, gewoon een grote feest.

Ik ga zeker daarvan genieten. En de Amerikaanse bekijken :-) Ik vind het heel leuk te kijken hoe deze mensen leven. Na meer dan 40 jaar in Europa, met een (of meer) idee(n) over Amerika, het is zeker de mooeite waard nu hier te wonen, en deze mensen ter plekke te bekijken, te bewonderen. Niet alles is leuk hier maar een ding is zeker, ik houd van hun spirit. Ze leven samen, ze genieten van buiten zijn, ze helpen elkaar, ze zijn vriendelijk, ze glimlachen, ze zijn vol met humor. Natuurlijk hebben ze ook slechte & zwaakte kanten. Ik geniet nu alleen van hun goede spirit en sterkte kanten. Zo ben ik deze dagen, en zo voel ik me goed dus waarom zou ik het anders pakken? :-)

Hier een paar fotos van sommige wandelingen, met Daisy. Daisy vindt het niet zo leuk de hele dag alleen te zijn, zonder haar baas, zonder de kinderen. Ze is natuurlijk heel blij als ik 's avonds terug kom en kan dan niet meer wachten om naar buiten te gaan.

In het park naast het meer vlakbij ons:

Daisy gedraagt zich als een koningin! Iedereen is dol op haar. Mensen stoppen me 100x om te vragen wat voor een hond ze is, mensen "storen" me als ik lekker aan het zonnebaden ben, om gewoon te zeggen dat ze zoooooooo lief uitziet, kinderen komen om te vragen of ze Daisy kunnen aaien, ouders komen om te vragen of hun kinderen Daisy kunnen aaien, etc. etc. Als we samen wandelen (nou, Daisy wandelt nooit alleen hoor!), hoor ik elke twee sekunden "wat een mooie hond!" Het wordt langzamerhand vervelend!!! Dus hier een paar fotos van de Koningin van Minnesota:

En een paar fotos van zijn vrienden, die ook overal lopen:

En hier fotos van muziekgroepjes. Ik ga nu elke avond na mijn werk muziek luisteren. Ik vergeet mijn werk, geniet van het moment, van buiten te zijn, in de zon. Ik ben hier (in Amerika) voor de eerste keer 12 jaren geleden geweest, heb daarna altijd met Paul gedromt in Amerika te wonen. Het lijkt ongelooflijk dat we nu hier zijn, misschien omdat we altijd aan onze droom vastgebleven zijn, omdat Amerika altijd in onze hoofd is gebleven, omdat we het zooo graag wilden. "Keep on keeping on"was ons motto (en nog steeds is).

Het "muziekgroepje" van vanavond:

Ik ga nu stoppen. Het is nog weer laat (niet meer 's avonds, al 's morgens!). Ik ga nu een paar uren slapen en dan July 4th vieren :-)

Toch nog een paar woorden over Paul, Rachel en Floyd. Ze zijn in Moab (Utah) vanavond. Het is blijkbar ontzettend warm, ze hebben nieuwe vrienden, "bugs" of "Mosquitoes" genoemd! hahaha! Voor de eerste keer heeft Paul "insect repellent" gekocht. Nou, het moet echt erg zijn, anders zou Paul zoiets nooit kopen! We bellen elke vond en het is zo leuk te horen hoe ze 3 talen beheersen. Ik praate vanavond express alleen frans, die konden echt alles begrijpen, soms in het frans terug, soms in het nederlands. Ik moet echt zeggen, vanavond was ik een beetje trots op ons. 3 talig met 10 en 11 jaar, dat is toch niet wat iedereen kan. Ik heb echt trots op hun ook, dat ze alle talen zo graag praten. Morgen gaan ze richting Colorado and the Rockies! Ze hopen een camping naast een meer, of riviertje te vinden. Maar eerst gaan ze raften, in de Colorado rivier, in Utah :-) Ik denk dat Rachel en Floyd deze vakantie niet zo snel gaan vergeten :-)

Nog een zin, deze keer voor de gijzelaren, die gisteren uit Columbia terugkwamen. 3 Amerikaanse intussen maar vooral Ingrid Betancourt, een franse vrouw, die 6.5 jaren in Columbia in de jungle is gebleven. Ze is heel beroemd in Frankrijk. Ik heb toevallig deze week aan haar gedacht en sinds gisteren is ze vrij! Ik kan het bijna niet geloven. Ik ben gewoon, zoals heel Frankrijk, heeeeeel blij en dankbar dat ze eindelijk vrij is.

Nu stop ik echt :-) Het is al 1:00 's morgens en toch ben ik helemaal niet moe! Moet ook niet vergeten, deze weekeind Wimbledon en de Tour de France te kijken! Wat een drukke lange weekeind! Hieperdepiep hurray! -Valerie