Veel van jullie weten dat ik nooit sokken aandoe, of beter aandeed... want hier in Minnesota kan je bijna niet zonder sokken overleven :-) Daarom hadden mijn kollegas van Nederland vorig jaar als afscheidskado sokken gegeven.
Dit jaar heb ik voor kerst 7 paren sokken gekregen. Jullie hebben het goed gelezen: SEVEN! Dun, dik, rood, blauw, bruin, van alles. En wat erger, ik heb die al aangedaan. Ja, met zo'n weer is het toch een beetje gevaarlijk buiten zonder sokken te gaan. 's morgens is het ijskoud in de auto en dan ben ik blij warme voeten te hebben. Zodra ik op mijn werk ben, doe ik andere schoenen aan en weg met die sokken :-) Veel te warm om die de hele dag te dragen.
Maar goed... hier komt mijn verhaal.
Sinds een paar weken (oktober? november? ik weet het niet meer), ga ik een keer per week naar een "Toastmasters club". Misschien weten jullie wat Toastmasters clubs zijn, misschien niet. Het is een club waar je leert om met vertrouwen en ervaring een toesprak te geven. Er zijn Toastmasters clubs overaal, in Amerika maar ook in Europa. Als je google, kan je zeker zo'n club vinden. Je leert meer zelfvertrouwen te hebben, evaluaties te geven en te ontvangen, helder te speechen etc.. en natuurlijk moet je altijd voor een publiek staan...
Ik vond het goed dat te doen, omdat er 2 clubs binnen Medtronic waren. Ik kan dus een dag per week naar een Toastmasters club tijdens mijn lunchbreak gaan en me verbeteren.
Tijdens deze "vergadering" moeten een paar mensen een speech geven en andere mensen zomar over een unbekende topic praten. Deze kleine speeches noemen ze "Table topics". Natuurlijk hoop ik elke keer dat ik niet die naar voren moet! Maar dat betekent dat ik verder naar de club moet! hahaha!
Twee weken geleden, moest ik naar voren om een zin af te maken. De zin was "It is so cold in the winter in Minnesota that...." Ik wist het meteen :-) Het is zo koud in Minnesota dat....je sokken moet hebben :-) En ik heb 2 minuten over mijn sokken gepraten.
Aan het einde van elke ontmoeting, worden de Beste speakers genoemt. En ja, toen heb ik mijn eerste Toastmasters prijs gewonnen :-) Met mijn sokken...
Natuurlijk heb ik een foto van de prijs gemaakt voor jullie, en een afspraak met mezelf:
ik ga alle prijzen winnen :-)
Het helpt echt. Na een paar weken, ga ik nu naar voren zonder probleem. Vandaag heb ik mijn tweede prijs gewonnen. Ik kan niet meer warten voor mijn eerste speech van 5 minuten. Natuurlijk is het makkelijker om smoesjes te vinden zoals: vandaag heb ik te veel werk, of vandaag heb ik geen zin in, etc. Ik doe het echter voor mij alleen en voor niemand anders. Als ik dus beter wil worden, moet ik het gewoon doen. I
Ik hou jullie op de hoogte :-) Zodra ik mijn 10e prijs win, horen jullie weer van mij! #2 is net binnen!!!!
Groetjes -Valerie -Best Table Topics van de dag :-)
4 comments:
Wat goed!! Proficiat!
Groetjes van Ruby en een kusje van Benjamin
Ik vond het zo grappig van die sokken, maar ik vind het wel fijn dat je een prijs hebt gekregen. Groetjes van Floyd en Rachel. En van Paul. Van Ben-Ja_min ....en Ruby en Inti..... en opa en Bob en Anouk....en alle mijn familie.
Van BenJaMin. En oma, jij moet er ook bij. Nou zalle ze wel iets terugsturen, he, oma? En o-pa, 2 woordjes zijn dat. En - dat - was - het -, doei !
Hee, wat leuk, zo'n club!!!
Ik moest wel lachen om je sokken verhaal! Het is ook eng om voor een grote groep mensen een speeche te moeten houden, zeker ook nog eens in het Engels.
Toen ik in Amerika mijn eerste AIA (American Institute of Architects) presentatie (Luncheon) bij een architektenburo moest houden waar gemiddeld zo'n 25 a 40 architekten naar je zitten te luisteren, brak het zweet me ook uit onder de armen. Je wilt geen taalfouten maken, waardoor je ineens begint te stotteren of niet meer uit je woorden kunt komen, haha... Oh, wat voelde ik me verschrikkelijk.
Nu doet het me niets meer, omdat het zo vaak voorkomt, maar zeker als je in het begin zoiets niet gewent bent, dan is het echt niet leuk en wil je maar een ding: lekker veilig thuis zijn! LOL!
@ Benjamin: Hoi kaboutertje :-) Hoe gaat het met jou? Leuk dat je iets schrijft! Rachel en Floyd vonden het heel leuk!
Groetjes aan jouw mama en papa en inti en de hele familie en natuurlijk oma :-))) Dikke kus van ons allemaal!
@ Martin: ja, de eerste weken had ik al buikpijn op de donderdag ochtend toen ik wakker werd!!! Nu niet meer! En als ik zie hoe mensen van de club rustig een speech kunnen geven, heb ik echt zin verder te gaan! Ik moet nu zo vaak naar vergaderingen en voor mensen praten dat ik me snel moet verbeteren! Gelukkig is de club echt leuk!
Post a Comment