Saturday, May 17, 2008

Een Streetcrossing Guard en de Everest

Hallo allemaal,
Ik weet het. Ik heb sinds lang niets geschreven. Geen tijd, niet zoveel zin, veel werk (thuis en op mijn werk), allemaal smoesjes, dat week it :-) Maar goed, zo was het. Punt!
Vanavond heb ik tijd en zin! Jullie kunnen dus blij zijn. Hier komen een paar verhaaltjes van ons.
Waarom "een Streetcrossing Guard"? Omdat, als jullie langs Bryant Ave S. en 42 Street rijden, gaan jullie misschien moeten stoppen! Zeker als het rond 1.45 's middag is, als kinderen uit Barton school komen en naar huis gaan. Zoals in Nederland, hebben ze hier Streetcrossing Guards die oppassen, dat de kinderen veilig naar de andere kant van de straat kunnen lopen. Een van deze guards is heel beroemd... bij de familie Penners.... Onze Floyd! hahaha! Ziet hij niet goed uit, met zijn grote STOP? ! Ik vind het harstikke leuk dat hij dit mag doen. Floyd is heel trots dit te mogen doen. Hij voelt zich groot en dat is goed! Ik vond die fotos zo grappig dat ik die aan jullie wilde laten zien.



We zijn nu meer bezig met een huurhuis te vinden. Soms willen we iets kopen, soms denken we dat we een huis moeten huren. Een dilemna dat ons volgt. Maar goed, we moeten toch iets vinden! In het noorden van Minneapolis zijn de prijzen minder hoog en de huizen minder oud! In andere woorden, zijn de prijzen laag en de huizen nieuw! Dat is positieve thinking! Soms schrijf je / zeg je iets en direkt merk je dat het ontzettend negatief is. Waarom zou ik "de huizen zijn minder oud" zeggen: ik heb dan twee worden die geen positieve indruk maken: minder en oud! Ik kan precies hetzelfde zegen met "nieuwer". Maar ja, ik praat en schrijf te snel. Toch probeer ik altijd daaraan te denken en mijn zinnen positief te maken.

Anyway, dit om te zeggen dat we soms aan een mooie huis denken, die dan in het noorden van Minneapolis gaat zijn. Aan de andere kant, hebben we hier SRF en de school van de kinderen. De school is ontzettend leuk en de kinderen willen niet naar een andere gaan en dat begrijp ik (ondanks het feit dat ze bij een andere school ook heel snel vrienden zouden maken!).

Waarom willen we nu misschien liever huren, ipv kopen? De markt is toch goed voor de "buyer"? Vorige week heb ik gehoord dat Medtronic deze maand (May) ca. 1000 mensen ging ontslaan. 33 mensen in total in mijn "Group". Donderdag kregen we te horen wie die 33 mensen waren. Onder hen is onze assistent/secretaresse/ontzettend lieve vrouwtje die om alles zorgt, alles weet en alles kan doen, oplossen, etc. Na 21 jaren bij Medtronic heeft ze donderdag gehoord dat ze haar spulletjes moest pakken en naar huis mocht gaan! Binnen een paar uren was ze weg. Viva Amerika! Dit is Amerika!!! Nou, zou dit aan mij gebeuren (let op, er is nu geen plan om dit te doen. Onze afdeling mag lekker verder ademen, leven en werken!), dan willen we absoluut geen huis op onze schouders hebben!!! Dus liever huren jongens! En verder gaan met onze plannen, onze goals, onze dromen, ons leven :-) Heerlijk. Vanavond ben ik met Paul langs een paar straten van onze buurt gaan rijden. We hebben een paar huizen gezien die te huur zijn. Maandag kunnen we bellen om naar de prijs te vragen.

Vandaag was het een normale zaterdag. Floyd moest tennissen, intussen heb ik lekker boodschappen gedaan (dit betekent lekker nieuwe kleren voor mij kopen). Ik heb een speciale winkel gevonden. Die heet "Talbots" en daar kan ik mijn maat vinden. Ze noemen die maat "Petite", kleiner dan Small! En alles past precies goed, de broeken zijn niet meer te lang of te breed, de truien zijn perfect! Ik vind het altijd leuk om in die winkel te snuffelen. Vandaag wilde ik graag iets wit hebben. Wit tegen de zon, wit om positieve te denken, wit om tegen de zwarte kleren van mijn kollegas te staan (LOL), gewoon wit om me goed te voelen! Er was een speciale aktie (er is altijd iets als ik daar naartoe ga :-) en je kon je 3e aankoop voor 50% krijgen. Gelukkig, van de 5 verschillende witte truien die ik gekozen had, waren er 3 die perfect waren. Drie dus... en hopeke. Nu ben ik weer goed voor een paar weken.

Toen ik met Floyd terug naar huis ging, was Rachel op ons aan het wachten. Er was een soort "kermis" 3 straten verder en ze wilde met Floyd daar naar toe gaan. Gewoon hun fiets gepakt, geld van hun lieve ouders gekregen en weg waren ze. Een uur later kwamen ze terug, niet alleen, met nog maar 5 dollars in hand! Nou, ook met 12 doughnuts (of donuts). Dit was lief van hun, en na het eten konden we nog een lekkere toetje hebben! hummmm.

Misschien vragen jullie af, waarom mijn titel van vandaag "en de Everest" is. Zoals iedereen het weet, is de Everest de hoogste berg van de Wereld. Een berg die altijd op me indruk maakt. Een berg die ik zeker nooit gaat klimmen (nou, dit is weer ontzettend negatief hoor!) maar die voor mij veel betekent. Een berg naast Nepal, naast India, waar heel veel mensen gestorven zijn, bezig met hun dromen, met hun goals. Een berg die aan iedereen laat zien hoe de natuur sterker dan ons is.

Nou, gisteren (vrijdag) hebben we op mijn werk een "teambuilding dag" gehad. Eerst bij een nepalees restaurant gegeten. De naam van het restaurant is "The Everest". Heerlijk gegeten, ik houd van dit soort eten. Daarna gingen we naar de IMAX documentary film "Everest". Wat een film. Op wikipedia kunnen jullie alles over die film lezen. Splendid, terrific, marvellous! Ik vind geen andere worden. Ik hou gewoon van die berg. Paul en ik zouden graag een keer naar de basiskamp willen gaan. Dit lijkt me al een goede challenge en een hele expeditie! Of gewoon naar Nepal en die berg in het echt zien! Zo'n film geef me ontzettend veel energie!

Toen ik naar Saint Paul reed (om naar het restaurant te gaan), heb ik een paar fotos voor jullie gemaakt. Eerst van een paar straten zo dat jullie kunnen zien dat het ook bij ons groen is geworden :-) De sneeuw is helemaal vergeten!











Dan Downtown die altijd mooi op een foto staat!












En dan over de Mississipi, richting St Paul.

Op de terug weg:


Morgen zeker weer een mooie dag . Heerlijk. Op het programma staat "pizza bakken", bij het meer gaan wandelen, etc. Rachel gaat bij een musical naar een vriendin luisteren (ze heeft ook heel veel zin bij een musical te gaan zingen, misschien volgend jaar).

Ik stop nu. Het is 1 uur 's morgens! Moet nu een paar uren slapen. Ik heb vandaag iets mooi gelezen: "When you create goals, create big ones: they require that you grow to achieve them: learn new skills, expand your vision." Denk eraan :-)

Lieve groetjes -Valerie

2 comments:

Anonymous said...

In december 1994 hebben Felicia en ik de Everest-trekking gedaan. Hebben Kala Pattar (een berg boven basecamp 5615 meter hoogte) beklommen vanwaar we een adembenemend uitzicht hadden op Everest, Lhotse, Nuptse, Lintgren, Pumori, Ama Dablam, en nog heel veel bergen meer). Een ervaring en belevenis die we nooit zullen vergeten en waar we nu, de dag van vandaag, nog steeds aan terugdenken. Als je ooit de kans krijgt om daar naar toe te gaan twijfel dan niet... GO!!!
Ik voeg een link toe met een fantastische 360 graden panorama vanaf top van de Everest enjoy!

Namaste
Sjoerd

Anonymous said...

Namaste Sjoerd!
Het moet inderdaad een hele bijzondere beleving zijn geweest!!! Waoooh! Ik ben tot nu toe "alleen" tot 4200 m geweest en vond het al heel hoog :-)
Ja, de Hymalayas zijn echt speciaal en ik hoop dat we een dag een kans krijgen om daar naartoe te gaan.
Groetjes
Valerie